بگذار حال که دلم لب به سخن گوشوده ، حرف هایش را  ثبت کنم . ثبت کنم تا مدرکی ماندگار شوند . مدرکی شوند که یک شب دل مستمندم از نیاز به تو به ستوه آمد ، جان به لبم رسید و هوای تو کردم. اینجا کسی صدای فریادهای مرا نمی شنود ، التماس های عاجزانه مرا نمی بیند ، اینجا خلوتی است بین من و تو . بگذار واژه ها را از این همه تکلف ریا وار خلاص کنم و خالصانه تر با تو سخن بگویم

خدااااااااا مولای من کجاست ؟ خدااااااااا امام من کجاست ؟ خدااااااااا مهدی فاطمه کجاست خدا ؟ 
خدایا ، این سیاست خواص کردن بهره مندی از خورشید، وجود  مرا ذره ، ذره ذوب خواهد کرد . بگذار نشانت دهم که حُر این دوران هم درس عاشقی آموخته است . خدایا همه شوقم این است روزی به مهدی تو بگویم "اوفیت" آیا وفا کرده ام ؟ و او خطاب کند "انت امامی فی الجنه"! مگر نبودند سیاه و زشت و بدبو ها که "جون" شدند. این چه تقدیری است که گرفتار روزمرگی شویم و رخصت پروانگی نداشته باشیم ؟ 

خدایا بگذار استغفار کنم . استغفار کنم از نفس بشر که به  پاکان تو چشم حسادت ورزید. بگذار توبه کنم از این کبر و غرور ، که یاس تو را بین در و دیوار گذاشت و جوان مرد را با چاه تنها ، جگرها سوزاند و  کشتی نجات قطعه قطعه کرد . بگذار توبه کنم از این همه کژی های نفس که بی امامی امروز را او برایمان به میراث گذاشته است . خدایا صبر من تمام شده است ، ظرف من از ازل کوچک نقش خورده بود ، من کجا تاب این همه فراق داشتم ؟ مگر تو خود نگفته بودی " لایکلف الله نفسا الا وسعها" ؟ بیا و این بار ، که آسمان و زمین توان حمل آن نداشتن ، از دوش بدن ضعیف بردار، قبل از آنکه تمام عمرم در انتظار طی شود . خدایا به بی امامیان رحم کن خدا . خدااااااا